Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Chapter 6....Ώρα για Business (part 1)


«Είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός….» ψιθύρισε ο Jimmy, πάντα τον έπιανε μια γλυκιά μελαγχολία όταν έβλεπε την εκλογή του Σημίτη στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια του έριξε μια φευγαλέα μάτια στο εξώφυλλο του «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί του σηκώθηκε και προχώρησε προς την αίθουσα όπου περίμεναν οι συνεργάτες του.

 «Τώρα που τελειώσαμε με το χοντροκουραδο στη Βάρη και ο θρύλος πηρέ για ακόμη μια φορά τον τίτλο, πρέπει να ασχοληθούμε και με την δουλεία» είπε μόλις μπήκε στην μικρή πίσω αίθουσα του «Βατράχου». Ο «Βάτραχος» ήταν το μεγαλύτερο pet shop στα Ταμπούρια και φυσικά βιτρίνα για το παράνομο στοιχηματζιδικο της οικογενείας Rigato, φήμες στην περιοχή υποστήριζαν  ότι εκεί μέσα γεννήθηκε η ιδέα του ματς Πανιωνίος-Δυναμό Τυφλίδας και γι΄αυτο τον λόγο υπήρχε στον τοίχο μια γιγαντοαφίσα του Μπεου με ιδιόχειρη αφιέρωση.

«Ο Γάλλος και εγώ θα πάμε στο φωνακλάδικο σήμερα να πάρουμε το μερίδιο μας. Peri,  Gio ,Mendez θα πάτε στο μαγαζί του Μαστρο Μάριου στην στοά να παραδώσετε την πρόταση μου…. Αν δεν δεχτεί να το κάνετε γήπεδο τένις»

«Οι αλλοι δυο που είναι» ρωτησε ο Γαλλος

«Τον Cool τον έστειλα να κλείσει το πατσατζίδικο του Λίγδα στο Σιδηρόκαστρο»
Στο πατσατζίδικο του Λίγδα έβρισκες την καλύτερη μοσχαροκεφαλή και το καλύτερο πλαστό πενηντάρικο γι΄αυτο και το παρατσούκλι του Λίγδα ήταν «ο Πικάσο» και ο Jimmy ηθελε και τα δυο δικα του….

«Ο Τολο είναι στην Θεσσαλονίκη να κλείσει το deal  με τον Τσαουσέσκου» έτσι φώναζαν τον μεγαλύτερο μαστροπό  στην Τούμπα γιατί έφερνε μόνο ρουμάνες….

Μίση ώρα αργότερα o  Peri,  Gio ,Mendez βρισκόταν στην είσοδο του μαγαζιού του Μαστρο Μάριου….
«έχετε κάνει κάποια κράτηση» ρώτησε ο 2,01 πορτιέρη  με υφακι που ανέβασε τα σκάτα στο κεφάλι του Peri, ο Mendez την έπεφτε στην πιτσιρίκα που έκανε PR μιλώντας της Ισπανικά και ο Gio έβαζε κάρτα στο κινητό….

Ο Peri έβγαλε ένα πάκο με κατοσταευρα από την τσέπη του  που έκαναν τα μάτια του Gio να γουρλώσουν , έβγαλε δυο τα έβαλε επιδεικτικά στην τσέπη του πορτιέρη λέγοντας του «τώρα κάνε τον μαλάκα  άνοιξε την πόρτα, στείλε μας ένα μπουκάλι  σαμπάνια και την πιτσιρίκα που το παίζει ντίβα για τον κολομβιανό φίλο μου α…..και πες στον Μαστρο Μάριο ότι ήρθε το Rigato Team»

Ο πορτιέρης με πανικόβλητες κινήσεις άνοιξε την πόρτα και προχώρησε πίσω τους κάνοντας νόημα στους αμφισεξουαλικούς μετρ να σηκώσουν την παρέα που καθόταν στο καλύτερο τραπέζι του μαγαζιού για να κάτσει η ομάδα του Jimmy

Λίγα λεπτά αργότερα ο Πέτρος Κωστόπουλος  παραχωρούσε την θέση του στον Gio κοιτώντας τον νευριασμένα καθώς οι μετρ τον έβαλαν να κάτσει στο stand πίσω από την ομάδα Rigato
«Μη με κοιτάς έτσι ματιάζομαι εύκολα» του είπε ο Gio έτοιμος για τσαμπουκά καθώς ίσιωνε την γραβάτα με τον δικέφαλο αετό του ΠΑΟΚ που φορούσε…
«όχι όχι απλά έχω ένα στομαχόπονο» είπε εμφανώς φοβισμένος ο Πέτρος
«ωραία πάρε το μοντέλο διπλά σου και τον ΜΠΟΥΛΟΟΟΟ» φώναξε ο Gio
«Πέτρο πάμε πίσω δεν πειράζει» είπε ο Ρουβάς δίνοντας την ευκαιρία στον Κωστόπουλο να απεμπλακεί από την δυσάρεστη κατάσταση…

O Peri ο Gio και ο Mendez θρονιαστήκαν στον δερμάτινο καναπέ και καθώς η πρόστυχη γκαρσόνα έφερε τις παγωμένες φράουλες και το χαβιάρι που συνόδευαν την  σαμπανια  Krug

Ο Mendez έβγαλε από το σακάκι του ένα Cohiba Behike πουρό το άναψε και έκανε νόημα στον μετρ να φωνάξει τον Μαστρο Μάριο, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει…….

To be continued...

*Blog με τοποθέτηση προϊόντος

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Chapter 4.... Η ηρεμία πριν την καταιγίδα


«Room service…» ακούστηκε μια αδερφίστικη φωνή.... 

Ο Γάλλος στάθηκε πίσω από την πόρτα κρατώντας το magnum 357 του ενώ ο Τολο άνοιγε προσεκτικά  την πόρτα οι κινήσεις τους ήταν σαν τις κινήσεις των γραναζιών ελβετικού ρολογιού ….

«Η σαμπάνια σας κύριε» ειπε φοβισμένα η αδερφίστικη φωνή , είχε χεστει πάνω του το γκαρσόν μόλις αντίκρισε τον τρικέφαλο δράκο που είχε χτυπήσει tattoo ο Τολο στο στήθος του, ήταν το σημάδι που αποδείκνυε την συμμέτοχη του στην Νότιο Κορεάτικη μαφία ….

Μετά το βομβιστικό  χτύπημα σε ένα από τα μαγαζιά που είχε ο πατέρας του και την βύθιση του τάνκερ που μετέφερε 150 τόνους κόκα καλά κρυμμένους μέσα σε δονητές ο ακήρυχτος πόλεμος είχε ξεκινήσει  και η οικογένεια Rigato έπρεπε να χωριστεί και να φύγει από το κάστρο της στο ψυχικό…

Ήταν η 11η Σεπτεμβρίου της οικογενείας Rigato είχε πει ο πατέρας του Jimmy, τα λόγια αυτά επαναλαμβανόταν στο μυαλό του Jimmy καθώς έβλεπε τον Περι να ανοίγει την Shipwrecked  Heidsieck του 1907 σαμπάνια…

«Jimmy θέλω να τους βρεις να κάνεις τα αρχιδια  τους σουβλάκι και να τους τα δώσεις να τα φάνε» του είπε ο πατέρας του πριν φύγει για το St Moritz, ο Jimmy είχε μείνει πισω με τα πρωτοπαλίκαρα του και έναν στρατό από τσετσένους  μισθοφόρους για να υπερασπιστεί το όνομα και την τιμή της φαμιλιάς  , οι τσετσένοι με αρχηγό τον Gio έκαναν την Αθήνα άνω κάτω για να μάθουν ποιος έδωσε εντολή για το χτύπημα στην οικογένεια Rigato.

«μίλα…» είπε o Jimmy σηκώνοντας το τηλέφωνο…
«είμαι στον Τέλη και τρώω μπριζολάκια…» απάντησε ο Gio  «οι τσετσένοι είναι στα Goodys»
«είσαι μαλακας ρε Γιώτη!!!!!!!!!!!!!» του φώναξε ο jimmy «σε στέλνω για να βρεις ποιος μας γάμησε και εσύ τρως μπριζόλες ??»
«πανσέτες τρώω» είπε με παροιμιώδη ψυχραιμία ο Gio…. «έχω δίπλα μου τον ανέστη τον μονάρχιδο από τα μανιάτικα, μόλις μου είπε πως ο Θανάσης ο γύφτος αγόρασε καινούργιο παπάκι με τα λεφτά που έβγαλε κάνοντας τον τσιλιαδόρο στην ομάδα του billy του πρεζάκια καθώς αυτοί έβαζαν 300 κιλά anfo στην Δαλιδά»

Η Δαλιδά ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο μαγαζί που είχε ανοίξει ο πατέρας του και  πουλούσε παντόφλες,   ήταν η τέλεια βιτρίνα καθώς από πίσω και στα δαιδαλώδη υπόγεια  ο πατέρας του Jimmy είχε φτιάξει το μεγαλύτερο  παράνομο  καζίνο/μπουρδέλο/ μπουζουκτσιδικο στην Αθήνα…
«να πας να βρεις τον Θανάση τον Γύφτο και δείξτου τι παθαίνουν τα μοσχάρια στην Αργεντινή μόλις γίνουν 100 κιλά» ειπε ο Jimmy και έκλεισε το τηλεφωνο...

«ώστε ο Billy ο πρεζάκιας….» μονολόγησε και ήπιε μονορούφι την σαμπάνια πετώντας το ποτήρι στον τοιχο…. 

« Mendez πάρε τηλέφωνο τον δον Αρλέτο στην Μπογκοτά και πες ότι βρήκαμε ποιος βύθισε το τάνκερ… …cool παρε τους ρωσοποντιους και δωσε ραντεβου στου γκυζη σε μια ωρα…. Περι πηγαινε στις αποθηκες στον Ασπροπυργο και φερε τα οπλα…Τολο και Γαλλε εσεις μαζι μου….»

Βγηκαν ολοι βιαστικα από την σουιτα του King George…..

Μιση ωρα μετα ο Jimmy βρισκόταν στο πρασινο κωλοφτιαγμενο Punto του Γαλλου….
«Jimmy που παμε» ρωτησε ο Γαλλος….
«βαδίζουμε στο μονοπάτι της εκδίκησης και του ανηλεούς πολέμου, αυτές οι στιγμές είναι που καθορίζουν το ποσό μεγάλοι οι μικροί  είμαστε  προορισμένοι να γίνουμε » 
  απαντησε ο Jimmy
«ναι ρε μαλακα αλλα εγω τι να βαλω στο GPS» ξαναρωτησε ο Γαλλος….

Ο Τολο χλόμιασε, Ο Γαλλος  με τρεμάμενο χέρι έβαλε μπροστά το αμαξι δεν πιστευε αυτό που μόλις άκουσε…

«Λεωφόρο Βάρης …..απόψε θα ψήσουμε…. τον Γρήγορη από το Κατάκολο » ειπε ο Jimmy με ψυχραιμία που θύμιζε τον Γιακουμπ όταν εγχείριζε τον Αντρεα

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Chapter three Η Συγκέντρωση


Η στιγμή της συνάντησης ειχε έρθει ,ο jimmy αφού έβαλε τα λαγωνικά του να ψάξουν σε όλη την Ελλάδα τους έφεραν μπροστά του,ο Γάλλος, ο Τόλο,ο Περι , ο Gio και ο Mednezστεκόντουσαν μπροστά του με δεμένα μάτια, χεριά και ακουστικά .
ο Jimmy δεν μπορούσε να αντέξει την συγκίνηση  σαν να μην είχε περάσει μια μέρα άκουγε τον ''Τόλο'' να ζητα ενα freddo από τον φρουρό τον Γάλλο να ζητεί να του βάλλουν ταινία και στο υπόλοιπο κορμί του προκειμένου  να εξαφανίσει την τριχοφυΐα o Mendez να βρίζει τον αδελφό του νομίζοντας πως αυτός κρύβεται πίσω από αυτήν την ηλίθια φάρσα ο Περι να παρακαλάει τον φρουρό να του επιβεβαιώσει πως βρίσκεται  μέσα στα όρια της περιφερείας Ηπείρου και ο Gio να απειλεί θεούς και δαίμονες για το 5 ευρώ που του έπεσε κατά την απαγωγή του…. να ζητά επίμονα έναν

«Ο cool που είναι» ρώτησε ο Jimmy  «Pierre ανίκανε που είναι το μοντέλο που είναι ο cool σας ξέφυγε?»
«αρχηγέ ο cool δεν ήταν στο Σιδηρόκαστρο» πετάχτηκε ένας από του μπράβους του πάτερα του « Είναι στη Μύκονο, ο Johny ο χτικιάρης τον φέρνει με την θαλαμηγό»
«τι μουνάκιας είναι , μπήκε Σεπτέμβρης και είναι ακόμα στην Μύκονο με τις μοντελες δεν άλλαξε καθόλου» σκέφτηκε ο Jimmy χαμογελώντας ανακουφισμένος.


«Τι θα γινει με αυτόν το καφέ ρε παιδιααααα» φώναξε ο Τόλο «ανοίξτε και την  nova παίζει φιλικό ο ΠΑΟΚ»
«Γρήγορα ανοίξτε του τα μάτια θα συνεχίσει να λέει για τον ΠΑΟΚ θα τον ακούσει ο πατέρας μου και θα τον ευνουχίσει γρήγορα καταραμένε Pierre»
Με βιαστικές κινήσεις ο Χουτου έβγαλε την ταινία από τα μάτια του Τόλο
«Ρε μαλακα Μήτσο πλάκα με κάνεις πάρε ένα τηλέφωνο να έρθω μονός μου τι καραγκιοζλίκια είναι αυτά» φώναξε ο Τολο μόλις αντίκρισε τον Jimmy
O Pierre τράβηξε τον μπαλτά και τον έβαλε ανάμεσα στα πόδια του Τολο
«Jimmy einai to kyrio oxi mitsous» είπε καθώς πίεζε τον μπαλτά στα αρχιδια του Τολο
Ο Τολο κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν επικίνδυνα αλλά δεν ήθελε να δείξει τον φόβο του
«εσύ που παίζεις μπάλα ρε παλίκαρε » ρώτησε τον Χουτου μπάτλερ σαν να μην συνέβαινε τίποτα «συνέχιζε να πιέζεις εκεί τον μπαλτά και θα με καυλώσεις και θα πρέπει να σε γαμησω μετά» συμπλήρωσε.
«Αρκετά» είπε ο Jimmy «φέρτον στο γραφείο μου και καντου και το freddo»
Ο Jimmy σηκώθηκε και πήγε προς το γραφείο του «η ομάδα τώρα ξεκινά» σκέφτηκε καθως ο Τολο τον ακλουθούσε..

Chapter Two.... Σαν τον Ολυμπιακό του 2005


«Silvio silvio στο είχα πει οι πιτσιρίκες θα σε καταστρέψουν  το Viagra είναι μια ψευδαίσθηση» μονολόγησε ο Jimmy….
Του το είχε πει εκείνο το βράδυ στον prive club που βρισκόταν υπό την προστασία του ξαδέλφου του Luigiαλλά αυτός δεν άκουσε.

Ο Jimmy στενοχωρήθηκε γιατί ο Silvio ήταν κατά βάθος παλικάρι  από την άλλη τα παλικάρια δεν σκέφτονται με την πούτσα και ο Silvio το έκανε συχνά πυκνά.

«Αρκετά η Ιταλία είναι πλέον παρελθόν» έπρεπε  όσο δύσκολο και αν ήταν να την βγάλει από το μυαλό του όπως ακριβώς είχε κάνει και με τον Nery Castillo όταν έφυγε από τον Θρύλο.

Τα προβλήματα εδώ ήταν μεγάλα και ήξερε πως έπρεπε να ενεργήσει γρηγορα, πηρέ μπροστά του το χαρτί με τα ονόματα των υποψήφιων συνεργατών του χαμογέλασε και «αυτή είναι  ομάδα για double ακριβώς όπως ο Θρύλος του 2005» σκεφτηκε….

«Mister  Jimmys telei  kafe» ρώτησε ο pierre, o Σομαλός ευνούχος σωματοφύλακας-μπάτλερ του πατερά του.
«Καφέ ναι,  όχι εκείνο το μουνοφτημα που μου έκανες χθες» απάντησε σε έντονο ύφος ο Jimmy!

O Pierre δεν ήταν αλήθεια Σομαλός απλά ο πατέρας του τον είχε μαζέψει από ένα πειρατικό στη Σομαλια και του είχε μείνει το όνομα, στην πραγματικότητα ήταν ένας Χούτου από την Ρουάντα πρώην έμπορος όπλων εδώ και χρόνια ήταν εκτός από μπάτλερ τα αυτιά και τα μάτια του πατέρα του στην περιοχή του ψυχικού, με αυτόν στο σπίτι ο Jimmy ένιωθε ασφάλεια και ας μην ήξερε να φτιάχνει ούτε ένα ρημάδι makiato

Ο Jimmy διάβασε ξανά τα ονόματα ο «Γάλλος», ο «Τόλο»,ο «Περι»,ο «Gio» , ο «Κουλ/cool» και  ο κολομβιανός «Mentes»

«Σαν τον Ολυμπιακό  του 2005» σκέφτηκε….

Chapter One.... "Η Επιστροφη"

Η βροχή του έφερε στο νου εκείνο το απόγευμα που έφευγε από τα Γιάννενα μετα από 5 χρόνια, τώρα ήταν χιλιόμετρα μακριά από αυτή την πόλη χιλιόμετρα μακριά από την προηγούμενη του ζωή.
Το φανάρι άναψε πράσινο ασυναίσθητα θυμήθηκε πάλι εκείνο το απόγευμα, το φανάρι  έμοιαζε με τα φωτά της γέφυρας Ρίο-Αντίρριο τα χάζευε στο δρόμο της επιστροφής «Πούστη Σημίτη πόσο μπροστά πήγες την χώρα» σκέφτηκε και με δυσκολια συγκράτησε τα δάκρυα του δεν ήξερε γιατί βούρκωσε ίσως επειδή έφυγε από τα Γιάννενα,ίσως επειδή σκέφτηκε τον μεγάλο πρόεδρο,ίσως γιατί καταλάβαινε πόσο σπουδαία ήταν η συνάντηση στην όποια πήγαινε,ίσως δεν έπρεπε να φάει εκείνο το σουβλάκι και τωρα τον έπιανε κόψιμο! Ισως….
«Δεν είναι ώρα για συναισθηματισμούς σκέφτηκε» δεν είναι πλέον το παιδάκι που θόλωσε στην θέα της δεσμίδας με τα πεντακοσάρικα που του έδωσε ο πατέρας του εκεινο το ιδιο βράδυ της επιστροφής λέγοντας του όλη την αλήθεια για την οικογένεια τους και ανακοινώνοντας του ότι θα έμενε για λίγο καιρό στα ξαδέλφια του στο Παλέρμο, στα ξαδέλφια που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν.
«Θα μείνεις μαζί τους για να σε μπάσουν στα κόλπα και να σου μάθουν τους τρόπους της φαμίλιας μας» του είχε πει… «και με το στρατό ρε μπαμπά τι θα κάνω, πως θα πάω» ρώτησε σαστισμένος ο Δημήτρης «ο στρατός να μην σε απασχολεί» απάντησε ο πατέρας του κοφτά «τώρα πήγαινε να ετοιμαστείς, αύριο πετάς»

Είχαν περάσει κιόλας δυο χρόνια από τότε που ο Δημήτρης είχε φύγει και να τώρα που επέστρεφε, το Hammer τον περίμενε στο αεροδρόμιο και 2 καλοντυμένοι ρωσοποντιοι τον παρέλαβαν φορώντας γυαλιά ηλίου 11.30 το βράδυ.
Μετά από 1 σχεδόν ώρα και μια στάση για σουβλάκια και άλλη μια σε μια πιτσαρία για να ανακουφιστεί από το κόψιμο ο Δημήτρης έφτασε στο σπίτι του, σένα σπίτι που δεν αναγνώριζε ήταν μια έπαυλη στο Ψυχικό με 2 πισίνες, στην αρχή νόμιζε ότι οι ρωσοποντιοι έκαναν μαλακία και τον πήγαν άλλου όταν όμως αντίκρισε το κοντάρι με υψωμένη την σημαία του ολυμπιακού κατάλαβε «επέστρεψα σπίτι» σκέφτηκε.

«Καλώς όρισες Δημήτρη» ακούστηκε η φωνή του αδελφού του...
Ο Δημήτρης τον αγκάλιασε και του ψιθύρισε στο αυτί «δεν με λένε πλέον Δημήτρη είμαι ο Jimmy» ο αδελφός του δάκρυσε και τον αγκάλιασε.
 
«Καλώς όρισες στην οικογένεια  Jimmy....»